شناسایی قطعه بحرانی جهت بهبود قابلیت اطمینان مدارهای دیجیتال

با پیشرفت علم و تکنولوژی میزان پیچیدگی سیستم¬های مدرن بیشتر شد، به طوری¬که در صورت خرابی در یک قسمت کوچک از آن، امکان خرابی کل آن سیستم بالا می¬رود، در نتیجه امکان اینکه خرابی در یک قسمت کوچک بتواند باعث تحمیل هزینه زیادی به صاحبان آن سیستم شود زیاد است. ازاین¬رو، تشخیص ضعیف¬ترین قسمت در کل سیستم یعنی جایی که همزمان احتمال خرابی آن بالا و اثر آن هم بر رفتار کل سیستم زیاد باشد بسیار مهم است. برای تشخیص ضعیف¬ترین قسمت¬ در یک سیستم بسته به نوع نگاه، می¬توان از یکی از میعار¬های اهمیت استفاده کرد. معیارهای اهمیت را می¬توان به دو دسته کلی معیارهای وابسطه به قابلیت اطمینان و معیارهای وابسته به ساختار تقسیم کرد. هدف اصلی در این تحقیق اعمال یکی از معیارهای وابسطه به قابلیت اطمینان و یکی از معیارهای وابسطه به ساختار برروی مدارهای دیجیتال است. برای این منظور از بین معیارهای وابسطه به قابلیت اطمینان، معیار تجمیع درجه اهمیت، و از بین معیارهای وابسته به ساختار، معیار درجه اهمیت ساختاری را در نظر می¬گیریم. معیار اول را با سه روش و معیار دوم را با استفاده از دو روش کاملا متفاوت برروی چند نمونه مدار دیجیتال اعمال کرده و در انتها نتایج حاصله را جهت اطمینان از صحت¬شان، با هم مقایسه می¬کنیم.